zoals jij daar zat
als iemand naar me kijkt
die er wel is
en mij niet kent
bij de eerste tonen van een grammofoon
het is de kras
die het geluid naar binnen haalt
voor het je beneemt
de onzichtbare hand op je rug
omdat je huid weet
en herinnert
een sterrenhemel die je
niet verwacht omdat het donker
niet altijd helder is sinds
maar het meest
de vreemdeling
die van niets weet
en net zo
net zo zit
Project: Ik dicht ook
Uit: rood schrijfboekje, 2014
Friday, September 15, 2017
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment