als ik te lang niets hoef,
is alles de
schaduw van liefde
de jongelingen in
de portiek
hoe ik van drie
zinnen
een kort verhaal
maak
zijn wilde haar
en hoe hij
over zijn baard
wrijft
lijkt op
nieuwe nachten,
ongestreken
lakens
ik verkies de
logeerkamer
en hij zegt
ik ben doodop
en gaapt nog eens
toen na een
tijdje bleek
dat ik zou
blijven, vouwde ik
je t shirts en
vulde
de keukenkastjes
aan
zo begon ik in je
ruimte
te bestaan
ook als ik er niet
was
de planten kregen
te veel water
en de koffie was
nooit op
als je thuiskwam
in je huis
-wat al je thuis
was,
nu een beetje
bezet-
zocht je me voor
de zoen
die wachtte op de
bank, ik was
niet thuis, noch
onderweg
maar naast jou
even
in verwachting
zoals bij een
halte
de tijd verlengt
in staren
Uit: Vertekend Leven, 2018
Posts
No comments:
Post a Comment