Zuidelijke Flarden 4

alleen op zaterdagavond

ik stap de kerk binnen

de mis is in volle gang

het galmt

dat mijn rok over de knie is

geeft me een vreemd genoegen

ontzag is je ongemerkt

gezien weten

er is altijd iemand

aan wie je te meten

van apostelen heb ik

geen kaas gegeten

maar barmhartigheid

lijkt me een mooi streven

in ieder universum

de goden in de Melkweg

trekken denkbeeldige lijnen

tussen sterren en stof

zodat zij onze grenzen begrijpen

alles wat benoemd wordt,

sluit buiten

maakt de ander anders

de priester zegt

lever je hart uit

-corazon entregado-

even snel vertaald

overgave aan de naaste

onder m’n zoom prikte een mug

ik liet het maar begaan

ik mompelde het onverstaanbare

versteld van mijn overgave

alleen knielde ik niet op het hout

evenals een aantal bejaarden

ook de hosti haalde ik niet

schijnheilig wilde ik niet zijn

er is maar een verlosser, ik dacht

aan wijn, goud en zondes

wat als vis klinkt in het zuiden

ik vroeg me af of als je uit

liefde komt je kan verraden

de vrouw voor me stak haar hand uit

ik raakte haar huid

mijn hart lag erin

als in al mijn woorden

vader, almachtige, die altijd meekijkt

uw koninkrijk kome

ik ging richting uitgang

liet de priester links liggen

vervuld van verbonden eenzaamheid

stapte ik de avond in

de terrassen waren vol

en de flessen ademden uit

Uit: Vertekend Leven, 2017